دانلود آهنگ وین میان خوش دستوپائی میزنم. احمد شاملو
پنجشنبه - 22 سپتامبر 2022
با ما باشید با سوپرایز بزرگ این ساعت رسانه موزیک باز 🎹 دانلود اهنگ وین میان خوش دستوپائی میزنم. با صدای احمد شاملو به همراه تکست و بهترین کیفیت ♪
Download Old Music BY : AHMD SHAMLV | VYN MYAN KHVSH DSTVPAئY MYZNM. With Text And 2 Quality 320 And 128 On musicbuzz.ir
مرغی از اقصای ِ ظلمت پر گرفت 🎹♡
شب، چرائی گفت و خواب از سر گرفت.
مرغ، وائی کرد، پر بگشود و بست 🎹♡
راه ِ شب نشناخت، در ظلمت نشست.
□ 🎹♡
من همان مرغام، به ظلمت باژگون
نغمهاش وای، آبخوردش جوی ِ خون. 🎹♡
دانهاش در دام ِ تزویر ِ فلک
لانه بر گهوارهی ِ جنبان ِ شک. 🎹♡
لانه میجنبد وزاو ارکان ِ مرغ،
ژیغ ژیغاش میخراشد جان ِ مرغ. 🎹♡
ای خدا! گر شک نبودی در میان
کی چنین تاریک بود این خاکدان؟ 🎹♡
گر نه تن زندان ِ تردید آمدی
شب پُراز فانوس ِ خورشید آمدی. 🎹♡
□
من همان مرغام که وای آواز ِ او 🎹♡
سوز ِ ماءیوسان همه از ساز ِ او
او ز شب در وای و شب دلشاد از اوست 🎹♡
شب، خوش از مرغی که در فریاد از اوست،
گاه بالی میزند در قعر ِ آن 🎹♡
گاه وائی میکشد از سوز ِ جان.
خود اگر شب سرخوش از وایاش نبود 🎹♡
لاجرم این بند بر پایاش نبود.
وای اگر تابد به زندانبان ِ ریش 🎹♡
آفتاب ِعشقی از محبوس ِ خویش!
□ 🎹♡
من همان مرغام، نه افزونام نه کم.
قایقی سرگشته بر دریای ِ غم: 🎹♡
گر امیدم پیش رانَد یک نفس
روح ِ دریایام کشانَد بازپس. 🎹♡
گر امیدم وانهد با خویشتن
مدفن ِ دریای ِ بیپایان و، من! 🎹♡
ور نه خود بازمنهد دریای ِ پیر
گو بیا، امید! و پاروئی بگیر! 🎹♡
خود نه از امید رَستم نی ز غم
وین میان خوش دستوپائی میزنم. 🎹♡
□
من همان مرغام که پر بگشود و بست 🎹♡
ره ز شب نشناخت، در ظلمت نشست.
نهش غم ِ جان است و نهش پروای ِ نام 🎹♡
میزند وائی به ظلمت، والسلام.
(از کتاب باغ آینه) 🎹♡
🎹♡
مرغی از اقصای ِ ظلمت پر گرفت 🎹♡
شب، چرائی گفت و خواب از سر گرفت.
مرغ، وائی کرد، پر بگشود و بست 🎹♡
راه ِ شب نشناخت، در ظلمت نشست.
□ 🎹♡
من همان مرغام، به ظلمت باژگون
نغمهاش وای، آبخوردش جوی ِ خون. 🎹♡
دانهاش در دام ِ تزویر ِ فلک
لانه بر گهوارهی ِ جنبان ِ شک. 🎹♡
لانه میجنبد وزاو ارکان ِ مرغ،
ژیغ ژیغاش میخراشد جان ِ مرغ. 🎹♡
ای خدا! گر شک نبودی در میان
کی چنین تاریک بود این خاکدان؟ 🎹♡
گر نه تن زندان ِ تردید آمدی
شب پُراز فانوس ِ خورشید آمدی. 🎹♡
□
من همان مرغام که وای آواز ِ او 🎹♡
سوز ِ ماءیوسان همه از ساز ِ او
او ز شب در وای و شب دلشاد از اوست 🎹♡
شب، خوش از مرغی که در فریاد از اوست،
گاه بالی میزند در قعر ِ آن 🎹♡
گاه وائی میکشد از سوز ِ جان.
خود اگر شب سرخوش از وایاش نبود 🎹♡
لاجرم این بند بر پایاش نبود.
وای اگر تابد به زندانبان ِ ریش 🎹♡
آفتاب ِعشقی از محبوس ِ خویش!
□ 🎹♡
من همان مرغام، نه افزونام نه کم.
قایقی سرگشته بر دریای ِ غم: 🎹♡
گر امیدم پیش رانَد یک نفس
روح ِ دریایام کشانَد بازپس. 🎹♡
گر امیدم وانهد با خویشتن
مدفن ِ دریای ِ بیپایان و، من! 🎹♡
ور نه خود بازمنهد دریای ِ پیر
گو بیا، امید! و پاروئی بگیر! 🎹♡
خود نه از امید رَستم نی ز غم
وین میان خوش دستوپائی میزنم. 🎹♡
□
من همان مرغام که پر بگشود و بست 🎹♡
ره ز شب نشناخت، در ظلمت نشست.
نهش غم ِ جان است و نهش پروای ِ نام 🎹♡
میزند وائی به ظلمت، والسلام.
(از کتاب باغ آینه) 🎹♡
🎹♡